Eindelijk werd de kabouter 4. Ze keek er echt al wekenlang naar uit. Ze wou een lange jurk, een taart van Noddy de detective, ze ging pannenkoeken eten en nodigde iedereen uit naar haar feest. Dat het in de plaats een klein ‘bubbelfeestje’ werd, kon de pret niet drukken. We waren al blij dat er überhaupt wat familie kon zijn. Ze telde die dag de uren af tot ze haar feestjurk aan mocht doen. (meer…)
Maar net een jaar geleden postte ik mijn vorige bericht. Ik word er haast nostalgisch van, denkend aan dat peutertje van twee dat zopas een kleuter van 3 werd. Megatrots was ze dat ze jarig was. Het was een feest met de grote F.
Voor de gelegenheid maakte ik terug haar jurk. Niet dat ik in tussentijd stilgezeten heb op naaigebied, hoor. Ik had alleen geen zin in het bloggen. Dus rolden er in het voorbije jaar heel wat stuks van onder de machine, zonder woorden. Ik ga proberen wat bij te benen in de volgende weken en weer wat vaker achter de pc te kruipen om te bloggen.
Kleine Ode wordt 1. Een absolute mijlpaal. Een mijlpaal met een feestje. En feestjes impliceren cadeautjes. Dus tante kroop achter de naaimachine om voor de kleine jarige wat te maken. En niet zomaar wat, maar een heuse verjaardagsjurk.
Little Ode is one year old. Talking about a milestone. A milestone that asks for a party. A party asks for gifts, and that where I as aunt come in. On the planning: a birthday dress.
Mijn pianojuf, dat is een hele lieve en toffe madam. En die verdiende onlangs een cadeautje. Niet om het begin van het schooljaar te vieren, nee. Omdat ze net jarig geweest was. En dat, mijn beste, is een presentje waard, niet?
My pianoteacher is a really sweet and cool lady. She deserved a present, for her birthday that is. Because birthday means presents.